การบริโภคชาไทยเป็นครั้งแรก

เมื่อสี่ร้อยปีที่แล้วในรัชสมัยสมเด็จพระนารายณ์แห่งกรุงศรีอยุธยา มีการบันทึกการบริโภคชาไทยเป็นครั้งแรก ในจดหมายที่เขียนขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2230 ที่กรุงศรีอยุธยา เอกอัครราชทูตฝรั่งเศส ไซมอน เดอ ลา ลูแบร์ เล่าถึงประเพณีการดื่มชาว่า ชาไทยดื่มได้เฉพาะ ชาไทย ในเมืองหลวงเท่านั้น คนไทยเป็นนักดื่มชาที่เชี่ยวชาญและสนุกกับการชงชาให้นักท่องเที่ยว เขาเขียน คนสยามไม่ใส่น้ำตาลในชาแล้วดื่มร้อนเหมือนที่คนจีนทำ การปฏิเสธชาถือเป็นเรื่องหยาบคาย จะต้องนั่งและดื่มเมื่อได้รับเชิญ ไซมอนกล่าวต่อไป คนสยามต่างจากชาวจีนตรงที่ไม่ใส่น้ำตาลลงในชาและชอบจิบชาร้อน การปฏิเสธชาถือเป็นการไม่สุภาพ เราต้องนั่งลงและดื่มเมื่อได้รับการร้องขอ ต้นฉบับเปิดเผย ประเพณีการเติมนมลงในชาของอินเดียเริ่มแพร่กระจายไปยังประเทศไทยตลอดหลายศตวรรษที่ผ่านมา มันยังคงบริโภคเป็นเครื่องดื่มร้อน แต่พบว่ามีการเติมนมและน้ำตาลเพื่อปรับปรุงรสชาติ Mam Tun Hua หรือนมข้นหวานถูกขายโดยคนไทยที่กล้าได้กล้าเสียภายในปี พ.ศ. 2436 ซึ่งช่วยทำให้การดื่มชากับนมเป็นที่นิยม โรงงานผลิตน้ำแข็งแห่งแรกเปิดให้บริการในปี พ.ศ. 2446 โดยนำเสนอรสชาติที่สดชื่นและสดชื่นให้กับเครื่องดื่มหลากหลายประเภท ชาเย็นเริ่มปรากฏบนเมนูเครื่องดื่มตามร้านค้า ร้านอาหาร และบ้านของผู้มีฐานะร่ำรวย ในช่วงทศวรรษที่ 1920 เมื่อรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัวสิ้นสุดลง ร้านกาแฟเริ่มจำหน่ายชาหลากหลายชนิด รวมทั้งชาเย็นด้วย นอกจากนี้การดื่มนมกับชาก็แพร่หลายมากขึ้น