ให้ความรู้เกี่ยวกับตัวชะมด

นักวิทยาศาสตร์ของ Stanford เขียนในวารสาร NIH Environmental Health Perspectives อธิบายความเสียหายทางชีวภาพที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาสัมผัสหอยแมลงภู่แคลิฟอร์เนียกับกลิ่นสังเคราะห์ซึ่งเป็นสารเคมีที่ใช้เพื่อเพิ่มกลิ่นของผงซักฟอก สบู่ แชมพู น้ำหอมปรับอากาศ ระงับกลิ่นกาย เครื่องสำอาง และ ผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลอื่นๆ “มัสค์สังเคราะห์สามารถผลิตได้ง่ายและมีราคาถูกมาก” ทิลล์ ลัคเคนบาค นักวิจัยหลังปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด ผู้เขียนนำงานวิจัยกล่าว "พวกมันเข้าสู่สิ่งแวดล้อมผ่านทางท่อระบายน้ำและท่อระบายน้ำ แต่โรงบำบัดน้ำเสียไม่พร้อมที่จะจัดการกับพวกมัน" แนวป้องกันแรก ในการศึกษาของพวกเขา David Epel นักชีววิทยา Luckenbach และ Stanford ได้ทำการทดสอบสารประกอบของมัสค์สังเคราะห์ 6 ชนิดที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรม เป้าหมายของพวกเขาคือการตรวจสอบว่าน้ำหอมสังเคราะห์เหล่านี้ส่งผลต่อ "ระบบป้องกันซีโนไบโอติก" ของสัตว์หรือไม่ ซึ่งเป็นกระบวนการทางชีวเคมีที่ช่วยให้เซลล์สามารถกำจัดสารพิษและสารแปลกปลอมอื่นๆ ได้ Epel, the Jane และ Marshall Steel Jr. ศาสตราจารย์ด้านวิทยาศาสตร์ทางทะเลกล่าวว่า "นี่เป็นแนวป้องกันแรกที่ใช้โดยเซลล์ทั้งหมด "มันประกอบด้วยโปรตีนชนิดพิเศษที่เรียกว่า efflux transporter ซึ่งฝังอยู่ในเยื่อหุ้มเซลล์และขับสารพิษที่เข้าไปในเซลล์ออก" สำหรับการทดลองนี้ เหงือกของหอยแมลงภู่ที่มีชีวิตถูกแล่เป็นชิ้นอย่างระมัดระวัง และนำไปแช่ในน้ำที่มีความเข้มข้นของชะมดสังเคราะห์ต่ำมาก คือ 300 ส่วนต่อพันล้านหรือน้อยกว่านั้น หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง เหงือกก็ถูกเอาออกและล้าง เพื่อดูว่าการสัมผัสในระยะสั้นนี้ส่งผลต่อระบบการป้องกันของสัตว์หรือไม่ เหงือกจะถูกใส่ในน้ำที่ปราศจากชะมดและย้อมด้วยสารเรืองแสงสีแดงชนิดพิเศษ ภายใต้สภาวะปกติ ตัวขนส่งที่ไหลออกมาจะจดจำสีย้อมว่าเป็นสารแปลกปลอมและกำจัดออก แต่ถ้ามีสิ่งกีดขวางการขนส่ง สีย้อมจะสะสมภายในเซลล์ซึ่งทำให้ดูสว่างขึ้น นั่นคือสิ่งที่นักวิจัยสังเกตเห็น แม้กระทั่งสองวันหลังจากล้างเหงือกให้สะอาดแล้ว ชะมด "สิ่งที่เราพบคือมัสค์เป็นอันตรายในแง่ที่ว่าพวกมันประนีประนอมระบบการป้องกันและปล่อยให้สารเคมีอื่นๆ เข้าไปซึ่งอาจเป็นอันตรายมากกว่า" เอเพลกล่าว "สิ่งที่น่าทึ่งก็คือ แม้ว่าคุณจะล้างน้ำหอมเคมีออกไปแล้ว ก็มีผลระยะยาวถึง 48 ชั่วโมงหลังการกำจัด" ผลลัพธ์เหล่านี้บ่งชี้ว่าแม้แต่เหตุการณ์ระยะสั้น เช่น การรั่วไหลของสารเคมีและการไหลบ่าของน้ำจากพายุ ก็อาจส่งผลกระทบระยะยาวได้ Luckenbach กล่าวเสริม สุขภาพของมนุษย์ การศึกษายังมีผลกระทบต่อสุขภาพของมนุษย์ Luckenbach อธิบาย "ผู้คนมีการขนส่งแบบเดียวกันนี้ในสิ่งกีดขวางระหว่างเลือดและสมอง รก และลำไส้ "บางทีการสัมผัสกับน้ำหอมที่เป็นสารเคมีอาจทำให้สารขนส่งลดลง ทำให้สารมลพิษเข้าสู่สมองได้ง่ายขึ้น เป็นต้น" ความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของผลิตภัณฑ์ยาและน้ำหอมสังเคราะห์ปรากฏขึ้นครั้งแรกเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้วในญี่ปุ่นและยุโรป "พวกเขากำลังเก็บยาและผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลในน้ำเสียที่ไหลลงสู่แม่น้ำ" Epel กล่าว "ในญี่ปุ่นพบพวกมันในหอยแมลงภู่และปลา และค้นพบว่าพวกมันค่อนข้างคงอยู่ - พวกมันไม่สลาย" ยา เช่น เอสโตรเจน ยาปฏิชีวนะ และยาต้านอาการซึมเศร้า มักจะผ่านเข้าสู่ร่างกายโดยไม่ถูกเผาผลาญอย่างเต็มที่ Luckenbach ตั้งข้อสังเกต "พวกมันจำนวนมากถูกทิ้งลงชักโครก และนั่นคือวิธีที่พวกมันเข้าสู่สิ่งแวดล้อม" อุตสาหกรรมรายใหญ่ ผู้เขียนเขียนไว้ว่าการผลิตมัสค์สังเคราะห์ทั่วโลกเพิ่มขึ้นจากประมาณ 7,000 เป็น 8,000 ตันต่อปีระหว่างปี 2530-2539 การใช้มัสค์ไซลีนซึ่งเป็นน้ำหอมที่ใช้กันทั่วไปในอุตสาหกรรมเป็นสิ่งต้องห้ามในญี่ปุ่นเมื่อหลายปีก่อน หลังจากพบร่องรอยของสารประกอบในไขมันในร่างกายมนุษย์ น้ำนมแม่ และเลือด เยอรมนีประกาศห้ามใช้มัสค์ไซลีนโดยสมัครใจ แม้ว่าจะยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในสหรัฐอเมริกา ยกเว้นในลิปสติกและผลิตภัณฑ์อื่นๆ ที่ใช้รับประทาน ปัญหาหนึ่งสำหรับผู้บริโภคคือ เมื่อผลิตภัณฑ์มีคำว่า "น้ำหอม" บนฉลาก ส่วนประกอบทางเคมีที่แท้จริงจะไม่ค่อยปรากฏอยู่ในรายการ "มัสค์เป็นตัวอย่าง แต่ผลิตภัณฑ์ยาและผลิตภัณฑ์ดูแลร่างกายกลุ่มนี้ประกอบด้วยสารเคมีต่างๆ นับพันชนิด" ลัคเคนบาคกล่าว "ข้อสันนิษฐานประการหนึ่งเกี่ยวกับสารเคมีเหล่านี้คือถือว่ามีความเสี่ยงต่อสิ่งแวดล้อมต่ำเมื่อเทียบกับยาฆ่าแมลงและผลิตภัณฑ์จากน้ำมัน" Epel กล่าว "นี่เป็นการศึกษาครั้งแรกที่แสดงให้เห็นว่าผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลในน้ำบางชนิดมีผลกระทบ แม้ในความเข้มข้นต่ำ ผลการวิจัยของเราบ่งชี้ว่าผลกระทบต่อแนวป้องกันด่านแรกอาจไม่สามารถย้อนกลับได้หรือดำเนินต่อไปอีกนานหลังจากเหตุการณ์ มันเป็นคำเตือน มันคือปืนพ่นควัน มีสารเคมีอื่นๆ อีกไหมที่มีผลระยะยาวคล้ายกัน? สิ่งเหล่านี้อาจเป็นอันตรายต่อระบบป้องกันเหล่านี้ในสิ่งมีชีวิตในน้ำได้หรือไม่ และอาจมีผลกระทบคล้ายกันในมนุษย์หรือไม่"