องค์การนาซา

แนวคิดนี้เป็นแรงบันดาลใจของ Phillip McCrory ช่างทำผมใน Madison, AL McCrory กำลังดูรายการโทรทัศน์เกี่ยวกับการรั่วไหลของน้ำมันในปี 1989 ใน Prince William Sound ของอลาสกา “ฉันเห็นนากตัวหนึ่งได้รับการช่วยเหลือ ซึ่งขนของมันชุ่มไปด้วยน้ำมัน” แมคครอรีกล่าว "ฉันคิดว่าถ้าขนสัตว์สามารถดักจับน้ำมันที่หกได้ แล้วทำไมเส้นผมของมนุษย์จะทำไม่ได้ล่ะ" ในการทดลองที่บ้าน McCrory ยัดผมหนัก 5 ปอนด์ที่เขาตัดไว้ในถุงน่องของภรรยา เขาผูกข้อเท้าของร้านขายชุดชั้นในเข้าด้วยกันเพื่อสร้างมัดคอลเลกชันรูปวงแหวน จากนั้นเติมน้ำในสระลุยน้ำของลูกชาย เขาใส่ห่วงยางที่มีเส้นผมอยู่ตรงกลางสระ แล้วเทน้ำมันเครื่องที่ใช้แล้วลงไปตรงกลางสระ McCrory กล่าวว่า "เมื่อฉันดึงขาของวงแหวนชั้นในเข้าด้วยกัน น้ำมันได้ซึมเข้าสู่เส้นผมด้านใน" McCrory กล่าว "ฉันไม่เห็นร่องรอยของน้ำมันในน้ำ" McCrory พบว่าเส้นผมของมนุษย์ดูดซับน้ำมันแทนที่จะดูดซับ นั่นคือแทนที่จะยึดเกาะกับเส้นผม น้ำมันจะรวมตัวกันเป็นชั้นๆ บนผิวของเส้นผม ซึ่งช่วยให้นำน้ำมันกลับมาใช้ใหม่ได้ง่ายและนำมาใช้ใหม่ได้โดยการบีบน้ำมันออกจากกลุ่มคอลเลกชัน “เมื่อฉันบีบร้านขายชุดชั้นในออก น้ำมันส่วนใหญ่ได้กลับคืนมาแล้ว” แมคครอรีกล่าว "ส่วนที่เหลือถูกทำลายและกำจัดเมื่อฉันล้างร้านขายชุดชั้นในด้วยผงซักฟอก" ก่อนที่ McCrory จะทุ่มเวลาและเงินไปกับไอเดียของเขามากกว่านี้ เขาจำเป็นต้องตัดสินใจว่าไอเดียของเขาเป็นไอเดียดั้งเดิม ซึ่งไม่มีใครคิดวิธีแก้ปัญหานี้มาก่อน เขาค้นคว้าและพบสิทธิบัตรที่คล้ายกับแนวคิดของเขาที่เกี่ยวข้องกับการใช้ขนแกะและขนเป็ด อย่างไรก็ตาม ขนสัตว์และขนเป็ดเป็นสินค้าที่ต้องการ เช่น เสื้อผ้าและฉนวน และไม่ดูดซับเช่นเดียวกับเส้นผมของมนุษย์ "หลังจากทำการวิจัยของฉัน" McCrory กล่าว "ฉันรู้ว่าฉันพบการใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์สำหรับสิ่งที่เป็นของเสียจริงๆ เส้นผมมนุษย์หลายตันถูกตัดทุกวันและถูกทิ้งลงในหลุมฝังกลบ" เนื่องจากมีการพบตัวอย่างเส้นผมของมนุษย์ที่มีอายุหลายพันปี McCrory เชื่อว่าการใช้มันเพื่อทำความสะอาดน้ำมันที่รั่วไหลจะทำให้มันใช้งานได้จริงและลดปริมาณของเสียที่จะฝังกลบ นอกจากนี้ มัดผมที่อิ่มตัวด้วยน้ำมันยังสามารถเผาเป็นเชื้อเพลิงได้ และสามารถนำค่าพลังงานที่มัดรวบไว้กลับคืนมาได้ McCrory ซึ่งอาศัยอยู่ใกล้ Marshall ได้ติดต่อสำนักงานถ่ายทอดเทคโนโลยีของศูนย์พร้อมข้อเสนอให้ นาซา ทดสอบแนวคิดของเขาภายใต้เงื่อนไขของห้องปฏิบัติการที่มีการควบคุม Marshall เห็นด้วยเพราะนักวิจัยเชื่อว่า NASA และหน่วยงานรัฐบาลอื่นๆ ของสหรัฐฯ สามารถนำไปใช้ประโยชน์ได้ การทดสอบภาคสนามเบื้องต้นที่ประสบความสำเร็จยังส่งผลต่อการตัดสินใจของ Marshall ในการทดสอบระบบของ McCrory ต่อไป ในการทดสอบเบื้องต้น David Glover หัวหน้างานระบบเคมีของ BAMSI, Inc. ผู้รับเหมาของ Marshall ได้เติมถังน้ำมันขนาด 55 แกลลอนด้วยน้ำ 40 แกลลอนและน้ำมัน 15 แกลลอน "ส่วนผสมถูกกรองผ่านถุงไนลอนที่เต็มไปด้วยเส้นผม" โกลเวอร์กล่าว "เมื่อทดสอบน้ำหลังจากผ่านตัวกรองนวัตกรรมของ McCrory เพียงครั้งเดียว จะพบว่าเหลือน้ำมันเพียง 17 ส่วนต่อน้ำ 1 ล้านส่วน" McCrory ประมาณการว่าเส้นผม 25,000 ปอนด์ในถุงไนลอนอาจเพียงพอที่จะดูดซับน้ำมันที่หกรั่วไหลได้ 170,000 แกลลอน การทดสอบเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่าน้ำมัน 1 แกลลอนสามารถดูดซับได้ภายในเวลาไม่ถึง 2 นาทีด้วยวิธีของ McCrory นอกจากนี้ยังมีการประหยัดต้นทุนที่เป็นไปได้ในวิธีการของ McCrory วิธีการล้างน้ำมันในปัจจุบันมีค่าใช้จ่ายประมาณ 10 ดอลลาร์ในการกู้น้ำมัน 1 แกลลอน ระบบของ McCrory อาจมีราคาเพียง 2 ดอลลาร์ต่อแกลลอน และให้ประโยชน์เพิ่มเติมในการใช้น้ำมันที่กู้คืนมาเป็นเชื้อเพลิง McCrory ก่อตั้งและเป็นประธานบริษัท BEPS Inc. ของเขาเองใน Madison, AL