การสังเกตในเวลาต่อมาพบว่าไม่สามารถจัดเป็นดาวเคราะห์

วัตถุใหม่นี้มีชื่อว่า Ceres แต่จากการสังเกตในเวลาต่อมาพบว่าไม่สามารถจัดเป็นดาวเคราะห์ใหญ่ได้ เนื่องจาก ดาวเคราะห์ เส้นผ่านศูนย์กลางของมันอยู่ที่ 940 กิโลเมตรเท่านั้น (ดาวพลูโตซึ่งเป็นดาวเคราะห์ที่เล็กที่สุด มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่า 2,300 กิโลเมตรเท่านั้น) มันถูกจัดประเภทเป็น ดาวเคราะห์รอง และการค้นหาดาวเคราะห์ จริง ก็ยังคงดำเนินต่อไป ระหว่างปี พ.ศ. 2344 ถึง พ.ศ. 2351 นักดาราศาสตร์ติดตามดาวเคราะห์น้อยอีกสามดวงภายในบริเวณอวกาศนี้ ได้แก่ พัลลาส จูโน และเวสตา ซึ่งแต่ละดวงมีขนาดเล็กกว่าซีเรส เห็นได้ชัดว่าไม่มีดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ดวงเดียวอยู่ที่นั่น และความกระตือรือร้นในการค้นหาก็ลดลง ดาวเคราะห์น้อยดวงที่ 5 ชื่อ Astraea ถูกค้นพบในปี พ.ศ. 2388 และความสนใจในดาวเคราะห์น้อยเหล่านี้เมื่อเริ่มสร้างวัตถุท้องฟ้า ประเภท ใหม่ ในความเป็นจริงตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีการค้นพบดาวเคราะห์น้อยใหม่เกือบทุกปี ในไม่ช้าก็เห็นได้ชัดว่ามี แถบ ของดาวเคราะห์น้อยอยู่ระหว่างดาวอังคารและดาวพฤหัสบดี คอลเลกชันของเศษอวกาศนี้คือ ดาวเคราะห์ที่หายไป มันแทบจะถูกขัดขวางไม่ให้ก่อตัวขึ้นโดยสนามแรงโน้มถ่วงขนาดใหญ่ของดาวพฤหัสบดีที่อยู่ติดกัน