แฟลชไร้เสียง

แปดนาฬิกาสิบห้านาทีพอดีของวันที่ 6 สิงหาคม พ.ศ. 2488 ตามเวลาญี่ปุ่น ในขณะที่ ระเบิดบรรจุภัณฑ์ ปรมาณูฉายเหนือฮิโรชิมา คุณโทชิโกะ ซาซากิ เสมียนฝ่ายบุคคลของโรงงานดีบุกเอเชียตะวันออกเพิ่งนั่งลง ลงที่บ้านของเธอในสำนักงานโรงงานและกำลังหันไปพูดกับหญิงสาวที่โต๊ะถัดไป ในเวลาเดียวกัน ดร.มาซาคาสุ ฟูจิอิ นั่งขัดสมาธิเพื่ออ่านโอซากาอาซาฮีบนเฉลียงของโรงพยาบาลเอกชนของเขา ยื่นข้ามหนึ่งในแม่น้ำเจ็ดสายที่แบ่งฮิโรชิมา นางฮัตสึโยะ นากามูระ ม่ายของช่างตัดเสื้อ ยืนอยู่ข้างหน้าต่างห้องครัวของเธอ เฝ้าดูเพื่อนบ้านคนหนึ่งกำลังรื้อบ้านของเขาทิ้งเพราะขวางทางป้องกันการโจมตีทางอากาศ คุณพ่อวิลเฮล์ม ไคลน์ซอร์จ นักบวชชาวเยอรมันแห่งคณะเยซูอิต กำลังเอนกายในชุดชั้นในบนเปลชั้นบนสุดของบ้านมิชชันนารีสามชั้นตามคำสั่งของท่าน กำลังอ่านนิตยสารนิกายเยซูอิต Stimmen der Zeit ดร. เทรุฟุมิ ซาซากิ สมาชิกอายุน้อยของเจ้าหน้าที่ศัลยกรรมของโรงพยาบาลกาชาดที่ทันสมัยและมีขนาดใหญ่ของเมือง เดินไปตามทางเดินของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งพร้อมกับตัวอย่างเลือดสำหรับการทดสอบ Wassermann ในมือของเขา และสาธุคุณคิโยชิ ทานิโมโตะ ศิษยาภิบาลของคริสตจักรเมธอดิสต์ฮิโรชิมา หยุดอยู่ที่ประตูบ้านของเศรษฐีคนหนึ่งในโคอิ ชานเมืองทางตะวันตกของเมือง และเตรียมขนสิ่งของที่เขาอพยพออกจากเมืองเต็มเกวียนด้วยความหวาดกลัว การโจมตี B-29 ครั้งใหญ่ซึ่งทุกคนคาดว่าฮิโรชิมาจะประสบ ระเบิดปรมาณูคร่าชีวิตผู้คนนับแสนคน และ 6 คนนี้เป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิต พวกเขายังคงสงสัยว่าทำไมพวกเขาถึงมีชีวิตอยู่ในขณะที่คนอื่น ๆ เสียชีวิตมากมาย แต่ละคนนับโอกาสหรือความตั้งใจเล็ก ๆ น้อย ๆ มากมาย - การก้าวทันเวลา การตัดสินใจเข้าบ้าน การจับรถรางคันหนึ่งแทนที่จะเป็นคันถัดไป - นั่นทำให้เขารอด และตอนนี้แต่ละคนรู้ว่าในการเอาชีวิตรอดเขาใช้ชีวิตหลายสิบชีวิตและเห็นความตายมากกว่าที่เขาเคยคิดว่าจะได้เห็น ในเวลานั้นไม่มีใครรู้อะไรเลย