ปลาจะซ่าแต่กลัวเมื่อเผชิญหน้ากับตัวเองในกระจก ตามที่นักชีววิทยาสองคนของ Stanford กล่าว

Desjardins และ Fernald จัดให้มีการเว้นระยะนาน 20 นาทีสำหรับปลาของพวกเขา กำแพงใสตรงกลางตู้ทำให้คู่ต่อสู้แยกจากกันเมื่อปลาสองตัวชนกัน ดังนั้นจึงไม่มีการติดต่อแบบปลาต่อปลาจริงๆ ปลากัด ปลาพยายามต่อสู้กับศัตรูอย่างสม่ำเสมอ ไม่ว่าจะเป็นของจริงหรือภาพสะท้อน และพฤติกรรมของพวกมันระหว่างการปัดฝุ่นก็ดูสอดคล้องกันไม่ว่าพวกมันจะเป็นมวยกระจกหรือไม่ก็ตาม เมื่อนักวิจัยทำการชันสูตรพลิกศพปลาหลังการทำร้ายร่างกาย พวกเขาพบว่าระดับฮอร์โมนเทสโทสเตอโรนและฮอร์โมนอื่นที่เกี่ยวข้องกับความก้าวร้าวที่ไหลเวียนอยู่ในกระแสเลือดของปลาหมอสีนั้นเทียบเคียงได้ไม่ว่าศัตรูจะเป็นเงาสะท้อนหรือเนื้อหนังก็ตาม แต่ในการผ่าสมองส่วนหนึ่งของปลาที่เรียกว่าอะมิกดาลา พวกเขาพบหลักฐานของกิจกรรมในบริเวณนั้นในปลาที่ต่อสู้กับกระจกมากกว่าการตะลุมบอนกับศัตรูจริงๆ Desjardins กล่าวว่า "อมิกดาลาเป็นส่วนหนึ่งของสมองที่เกี่ยวข้องกับความกลัวและการปรับสภาพความกลัว ไม่เฉพาะในปลาเท่านั้น แต่รวมถึงสัตว์มีกระดูกสันหลังด้วย" ดังนั้นปลาจึงดูเหมือนจะรู้สึกกลัวเมื่อเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพฤติกรรมไม่ปกติ