ความเป็นสองภาษาเกิดขึ้นตามธรรมชาติในสมองของเรา

สมองใช้กลไกที่ใช้ร่วมกันในการรวมคำจากภาษาเดียวและสำหรับการรวมคำจากสองภาษา ทีมนักประสาทวิทยาได้ค้นพบ การค้นพบนี้บ่งชี้ว่าการเปลี่ยนภาษาเป็นเรื่องปกติสำหรับผู้ที่พูดได้สองภาษา เนื่องจากสมองมีกลไกที่ไม่ตรวจจับว่าภาษานั้นถูกเปลี่ยน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างราบรื่นในการทำความเข้าใจมากกว่าหนึ่งภาษาพร้อมกัน Sarah Phillips ผู้สมัครระดับปริญญาเอกของมหาวิทยาลัยนิวยอร์กและผู้เขียนหลักของบทความซึ่งปรากฏในวารสาร eNeuro อธิบายว่า "สมองของเรามีความสามารถในการมีส่วนร่วมในหลายภาษา "ภาษาอาจแตกต่างกันในเสียงที่ใช้และวิธีการจัดคำเพื่อสร้างประโยค อย่างไรก็ตาม ทุกภาษาเกี่ยวข้องกับกระบวนการรวมคำเพื่อแสดงความคิดที่ซับซ้อน" Liina Pylkkänen ศาสตราจารย์ภาควิชาภาษาศาสตร์และภาควิชาจิตวิทยาของ NYU กล่าวว่า "คนสองภาษาแสดงให้เห็นถึงรูปแบบที่น่าสนใจของกระบวนการนี้ สมองของพวกเขาจะรวมคำจากภาษาต่างๆ เข้าด้วยกันอย่างง่ายดาย ความรัก เหมือนกับเวลาที่รวมคำจากภาษาเดียวกัน" ผู้เขียนกระดาษ ประมาณ 60 ล้านคนในสหรัฐอเมริกาใช้สองภาษาหรือมากกว่า ตามการสำรวจสำมะโนประชากรของสหรัฐอเมริกา อย่างไรก็ตาม แม้ว่าธรรมชาติของการใช้สองภาษาและหลายภาษาจะแพร่หลายทั้งในประเทศและทั่วโลก กลไกทางระบบประสาทที่ใช้ในการทำความเข้าใจและสร้างภาษามากกว่าหนึ่งภาษาก็ยังไม่เป็นที่เข้าใจกันดีนัก ภูมิประเทศนี้น่าสนใจ คนสองภาษามักผสมสองภาษาเข้าด้วยกันในขณะที่สนทนากัน ทำให้เกิดคำถามว่าสมองทำงานอย่างไรในการแลกเปลี่ยนดังกล่าว เพื่อทำความเข้าใจกระบวนการเหล่านี้ให้ดียิ่งขึ้น Phillips และ Pylkkänen ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ NYU Abu Dhabi Institute ได้สำรวจว่าคนสองภาษาตีความสำนวนภาษาผสมเหล่านี้โดยใช้กลไกเดียวกับเมื่อเข้าใจสำนวนภาษาเดียว หรืออีกทางหนึ่ง ถ้าเข้าใจภาษาผสม การแสดงออกจะกระตุ้นสมองด้วยวิธีที่ไม่เหมือนใคร เพื่อทดสอบสิ่งนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้วัดกิจกรรมทางประสาทของผู้ที่พูดสองภาษาเกาหลี/อังกฤษ ที่นี่ ผู้เข้าร่วมการศึกษาดูการผสมคำและรูปภาพบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ จากนั้นให้ระบุว่ารูปภาพตรงกับคำนำหน้าหรือไม่ คำเหล่านี้สร้างประโยคสองคำหรือเป็นเพียงคู่ของกริยาที่ไม่ได้รวมกันเป็นวลีที่มีความหมาย (เช่น "น้ำแข็งละลาย" กับ "กระโดดละลาย") ในบางกรณี คำสองคำมาจากภาษาเดียว (อังกฤษหรือเกาหลี) ในขณะที่ภาษาอื่นใช้ทั้งสองภาษา โดยคำหลังจะเลียนแบบการสนทนาหลายภาษา เพื่อวัดการทำงานของสมองของผู้เข้าร่วมการศึกษาในระหว่างการทดลองเหล่านี้ นักวิจัยได้ใช้เทคนิคการตรวจสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า (MEG) ซึ่งเป็นเทคนิคที่ทำแผนที่กิจกรรมของระบบประสาทโดยการบันทึกสนามแม่เหล็กที่เกิดจากกระแสไฟฟ้าที่ผลิตโดยสมองของเรา